Należy wiedzieć, że w niedużych domach, na stosunkowo niewielkiej powierzchni użytkowej, projektanci starają się jak najwięcej miejsca przeznaczyć na wnętrze mieszkalne, a wyposażenie techniczne zmieścić w łazience, na poddaszu, pod schodami. Domowników jest też z reguły niewielu, więc nie potrzeba zbyt dużo ciepłej wody. W takich warunkach sprawdzi się kocioł.
W jego obudowie mieści się komplet elementów koniecznych do ogrzewania wody do instalacji c.o. (wymiennik, pompa obiegowa, naczynie wzbiorcze, zawory) oraz zestaw potrzebny do podgrzewania wody użytkowej. Urządzenie ma niewielkie wymiary i jest przystosowane do powieszenia na ścianie, ale mimo to jest kompletną minikotłownią, która może pełnić obie funkcje, których oczekuje się od systemu grzewczego. Problem polega na tym, że wydolność przygotowywania c.w.u. jest niezbyt duża i zadowoli co najwyżej właścicieli mieszkań lub małych domów z jedną łazienką. Domownicy muszą się też liczyć z tym, że jeśli zechcą w tym samym czasie odkręcić krany w różnych miejscach (na przykład napełniać wannę i jednocześnie zmywać naczynia) nie będą mieć do dyspozycji wody tak ciepłej, jakby tego oczekiwali. Należy wiedzieć, że ograniczenia wynikają ze sposobu podgrzewania wody użytkowej. Wymiennik przepływowy zaczyna działać dopiero w momencie uruchomienia wypływu wody w którejś z zainstalowanych w domu baterii. Podgrzewanie odbywa się na bieżąco i ustaje po zakręceniu kranu. Kocioł nie ma zbiornika, w którym mógłby być gromadzony zapas ciepłej wody, więc nie można też zastosować cyrkulacji, dzięki której woda zalegająca w rurach i stygnąca w czasie, kiedy nikt z niej nie korzysta, mogłaby do niego wrócić i być ponownie podgrzana. Dlatego po odkręceniu kranu trzeba zazwyczaj czekać na ciepłą wodę albo używać chłodnej. To bywa irytujące.
Należy wiedzieć, że pomieszczenia sanitarne powinny być ulokowane jak najbliżej kotła (w domu parterowym – obok siebie, w piętrowym lub z poddaszem użytkowym – jedno nad drugim), ponieważ przy takim układzie rury doprowadzające ciepłą wodę z kotła do przyborów sanitarnych mogą być stosunkowo krótkie, a związany z tym czas oczekiwania na ciepłą wodę – do zaakceptowania przez użytkowników. Lepszy od zwykłego dwufunkcyjnego, choć także niedoskonały, jest wiszący kocioł kompaktowy, także dwufunkcyjny, lecz zintegrowany z niewielkim zasobnikiem umożliwiającym magazynowanie kilkudziesięciu litrów podgrzanej wody użytkowej. Tyle wystarczy, żeby odczuwalnie skrócić czas oczekiwania na ciepłą wodę po odkręceniu kranu i korzystać z niej w dwóch miejscach jednocześnie, ale wciąż za mało, żeby napełnić gorącą wodą standardowej wielkości wannę. Zasobniki kotłów kompaktowych nie mają wężownicy. Kiedy pobór wody jest duży, wówczas uruchamia się standardowy podgrzewacz przepływowy i ogrzana przez niego woda jest kierowana do zasobnika. Dzięki odpowiedniemu rozmieszczeniu przewodów, którymi woda dopływa do zasobnika i jest z niego pobierana, w górnej części zasobnika niemal od razu po uruchomieniu kotła woda staje się gorąca. Możemy z niej korzystać natychmiast, nie czekając aż w dolnej części zasobnika też się nagrzeje. Tworzą się warstwy wody o różnej temperaturze, dlatego zasobniki są nierzadko nazywane warstwowymi. Kiedy pobór ustaje (krany zostają zakręcone), kocioł nadal podgrzewa wodę, aż do momentu napełnienia zasobnika. Podgrzewacz włącza się dopiero wtedy, kiedy temperatura zgromadzonej w nim wody spadnie poniżej określonej wartości.
